Σύμφωνα με το άρθρο 38 του ν. 4624/2019 περί προστασίας προσωπικών δεδομένων ορίζεται ότι:
Ποινικές κυρώσεις
1. Όποιος, χωρίς δικαίωμα: α) επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο σε σύστημα αρχειοθέτησης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, και με την πράξη του αυτή λαμβάνει γνώση των δεδομένων αυτών· β) τα αντιγράφει, αφαιρεί, αλλοιώνει, βλάπτει, συλλέγει, καταχωρεί, οργανώνει, διαρθρώνει, αποθηκεύει, προσαρμόζει, μεταβάλλει, ανακτά, αναζητεί πληροφορίες, συσχετίζει, συνδυάζει, περιορίζει, διαγράφει, καταστρέφει, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός (1) έτους, εάν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.
2. Όποιος χρησιμοποιεί, μεταδίδει, διαδίδει, κοινολογεί με διαβίβαση, διαθέτει, ανακοινώνει ή καθιστά προσιτά σε μη δικαιούμενα πρόσωπα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία απέκτησε σύμφωνα με την περίπτωση α της παραγράφου 1 ή επιτρέπει σε μη δικαιούμενα πρόσωπα να λάβουν γνώση των δεδομένων αυτών, τιμωρείται με φυλάκιση, εάν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη. (...)
Ειδικότερα, το Εφετείο Θεσσαλονίκης κατέληξε στα εξής σχετικά για την εφαρμογή του άρθρου 38 του ν. 4624/2019, αφού ανάλυσε τις προϋποθέσεις εφαρμογής της διάταξης αυτής:
Εν προκειμένω, η εκ μέρους του κατηγορούμενου προσκόμιση ενώπιον του Πρωτοδικείου .... των επίμαχων εκτυπώσεων των μηνυμάτων messenger της πολιτικώς ενάγουσας , αποτελούσε επιτρεπτή επεξεργασία , με νομική βάση το έννομο συμφέρον του να ανταποδείξει τους λόγους της έφεσης της εναγομένης, επί των οποίων η πολιτικός ενάγουσα και άλλα επτά πρόσωπα είχαν καταθέσει σε ένορκη βεβαίωσή τους ότι δεν απασχολείτο σε θέση μάγειρα.
Μάλιστα η προσκόμιση των επίδικων μηνυμάτων έγινε στη β’ συζήτηση της έφεσης της εναγομένης και δη μετά την έκδοση μη οριστικής απόφασης εκ της οποίας αναφάνηκε ότι το δικαστήριο δεν είχε πειστεί από τα έγγραφα και τα αποδεικτικά μέσα που είχε προσκομίσει στον πρώτο βαθμό και στην α’ συζήτηση της έφεσης, δηλαδή αφού είχε εξαντλήσει κάθε άλλο πρόσφορο μέσο. Ο σκοπός δε που επιδίωκε ο κατηγορούμενος, δηλαδή η αντίκρουση των 8 ένορκων βεβαιώσεων δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με ηπιότερα μέσα (μάρτυρες, έγγραφα) τα οποία ήδη είχε χρησιμοποιήσει στην α συζήτηση της έφεσης.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τις επιταγές της αναλογικότητας ο κατηγορούμενος χρησιμοποίησε το μόνο πρόσφορο αποδεικτικό μέσο που διέθετε για την υπεράσπιση των αγωγικών του αξιώσεων έναντι των ένορκων βεβαιώσεων που κλόνισαν το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Τα δε προσωπικά δεδομένα της πολιτικός ενάγουσας που εθίγησαν , συνίστανται στην απλή συζήτηση που είχε με τον κατηγορούμενο κατά την οποία επιβεβαίωνε ότι αυτός απασχολήθηκε ως μάγειρας και δεν συνίστανται σε προσωπικές πληροφορίες που αφορούσαν την ίδια, την ιδιωτικότητά της, τον ιδιωτικό της βίο ή ευαίσθητα δεδομένα της προσωπικού χαρακτήρα, ούτε θίχθηκαν θεμελιώδεις ελευθερίες αυτής.
Ως εκ τούτου, τα δικαιώματα της πολιτικός ενάγουσας δεν υπερέβαιναν το έννομο συμφέρον του κατηγορουμένου να ανταποδείξει τους αγωγικούς του ισχυρισμούς , ώστε να καθιστούσε ανεπίτρεπτη και παράνομη την επίδικη επεξεργασία των δεδομένων που κατείχε ο τελευταίος. (…)».
Το παρόν άρθρο σκοπό έχει να παρουσιάσει ένα απόσπασμα δικαστικής απόφασης ενδεικτικά και δεν αποτελεί, ούτε μπορεί να υποκαταστήσει καθ' οιονδήποτε τρόπο νομική συμβουλή από εξειδικευμένο δικηγόρο σε ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Για οποιαδήποτε σχετική υπόθεση ή ερώτηση, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Δικηγορικό μας Γραφείο.
Το παρόν άρθρο σκοπό έχει να παρουσιάσει ένα απόσπασμα δικαστικής απόφασης ενδεικτικά και δεν αποτελεί, ούτε μπορεί να υποκαταστήσει καθ' οιονδήποτε τρόπο νομική συμβουλή από εξειδικευμένο δικηγόρο σε ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Για οποιαδήποτε σχετική υπόθεση ή ερώτηση, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Δικηγορικό μας Γραφείο.
