Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Πλήρη διαγραφή του χρέους άνεργης προς τράπεζα αποφάσισε το Ειρηνοδικείο Λάρισας

Το 100% των χρεών άνεργης δανειολήπτριας προς τράπεζα (26.179,65 ευρώ) διέγραψε το Ειρηνοδικείο Λάρισας, με μια ιστορική απόφασή του, η οποία δημιουργεί νέα δεδομένα.

Είναι η πρώτη φορά που λαμβάνεται τέτοια απόφαση από ελληνικό δικαστήριο, ανοίγοντας το δρόμο για ανάλογες περιπτώσεις.

Κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική, καθώς απέρριψε τους ισχυρισμούς των τραπεζών ότι η δανειολήπτρια δεν προσδιορίζει από «πού» βρίσκει το ποσό για το κόστος διαβίωσης αυτής και της οικογένειάς της, αν και εμπεριέχονται στο δικόγραφο της αίτησης τα στοιχεία της μόνιμης αδυναμίας πληρωμής και τα απαραίτητα έγγραφα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλο και πληθαίνουν οι αποφάσεις που εκδίδονται από Ειρηνοδικεία για πολίτες που ζητούν την δικαστική συνδρομή μετά την αποτυχία εξωδικαστικού συμβιβασμού. Είναι, δε, στην συντριπτική τους πλειονότητα θετικές και πετυχαίνουν την διαγραφή του χρέους από 50-60%.

Για πρώτη φορά όμως δικαστική απόφαση προβλέπει την συνολική διαγραφή του χρέους.

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Σχέδιο για fast track δικαιοσύνη

Οι χιλιάδες πολίτες που κατακλύζουν καθημερινά τα δικαστήρια της Ευελπίδων, διάδικοι, κατηγορούμενοι, δικηγόροι, υπάλληλοι, δικαστές, βιώνουν στο πετσί τους τα χάλια της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

Και μάλιστα στον πιο ευαίσθητο τομέα της. Η εικόνα ξεχαρβαλώματος, απίστευτων καθυστερήσεων, ηλεκτρονικού αναλφαβητισμού και αδικαιολόγητης ταλαιπωρίας κυριαρχεί σε όλα σχεδόν τα δικαστήρια της χώρας. Το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ένας από τους πυλώνες ομαλής λειτουργίας του κράτους δικαίου, έχει κυριολεκτικά φρακάρει, βρίσκεται ήδη πολύ κάτω από το σημείο μηδέν.

Δίκες που τελεσιδικούν μετά από δέκα χρόνια (αλλεπάληλες είναι οι καταδίκες της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), παντελής έλλειψη ολοκληρωμένων συστημάτων μηχανοργάνωσης, χιλιάδες εκκρεμότητες που οδηγούν σε παραγραφή τις απαιτήσεις του Δημοσίου, δικογραφίες και χαρτομάνι που «πνιγούν» γραφεία και δικαστικές αίθουσες, συνθέτουν τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση της ελληνικής Δικαιοσύνης. Σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, το ελληνικό δικαστικό σύστημα κινείται ακόμη στην εποχή του «χαρτιού».

Τα πρόσφατα στοιχεία τα οποία συνέλεξε η ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου, κατά τις αλλεπάλληλες συσκέψεις που πραγματοποιεί τον τελευταίο καιρό με τους επικεφαλής των ανώτατων δικαστηρίων και τις δικαστικές ενώσεις, το μαρτυρούν:

* Το σύνολο των εκκρεμών υποθέσεων σε όλα τα διοικητικά δικαστήρια της χώρας, ανέρχονταν τον Ιούλιο του 2011, σε 466.219!

* Εως τις 20/07/2011, εκκρεμούσαν σε όλα τα διοικητικά δικαστήρια 165.452 φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις. Από αυτές οι 138.720 δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί για δίκη.

* Αυξητική τάση παρατηρείται στις εισαγόμενες και εκκρεμείς υποθέσεις και στα πολιτικά δικαστήρια. Μόνο στο πρωτοδικείο της Αθήνας, οι εκκρεμείς υποθέσεις, στις 31/12/2009 ανέρχονταν σε 117.997. Το 2010 εισήχθησαν 205.734 υποθέσεις και εκδικάστηκαν μόλις οι 183.230, με αποτέλεσμα στα τέλη του 2010 ο αριθμός των εκκρεμών υποθέσεων να εκτιναχθεί στις 140.501 υποθέσεις (προστέθηκαν 22.000 νέες δικογραφίες σ' έναν χρόνο, αύξηση 18,5%).

* Ιδια και μεγαλύτερη καθυστέρηση υπάρχει και στην εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων, με υποθέσεις, κυρίως πλημμελήματα, να δικάζονται μετά από 7-8 χρόνια, εξαιτίας και των συχνών αναβολών.

Ενδεικτικό της αδιέξοδης κατάστασης είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 20 χρόνια εξαγγέλλουν συνεχώς μέτρα επιτάχυνσης των δικών, χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Ομως τώρα, ο νέος καταλυτικός παράγοντας λέγεται «τρόικα».

Οι αριθμοί της «αρνησιδικίας» σόκαραν ακόμη και τους φαινομενικά ατάραχους τεχνοκράτες-εκπροσώπους των δανειστών μας. Αυτό που κυρίως τους ενόχλησε ήταν οι χιλιάδες εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις και η καθυστερημένη εκδίκαση των διαφορών που σχετίζονται με προμήθειες και μεγάλα έργα του Δημοσίου. Και τα δύο συνδέονται, βλέπετε, με τα βασικά κεφάλαια της μνημονιακής πολιτικής: τα έσοδα του κράτους και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Ελέω μνημονίου, λοιπόν, οι επιτελείς του υπουργείου Δικαιοσύνης, υπό την εποπτεία του υπουργού Μιλτ. Παπαϊωάννου, δίνουν κατεπείγουσα προτεραιότητα στην υλοποίηση ρηξικέλευθων δικονομικών μεταρρυθμίσεων με στόχο την επιτάχυνση των δικών. Στο τραπέζι έχουν πέσει πολλές προτάσεις, όπως συντομότερες δικάσιμοι, γρηγορότερες αποφάσεις, μεγαλύτερο ωράριο λειτουργίας των δικαστηρίων, επέκταση της ψηφιακής δικαιοσύνης (e-justice) και των θεσμών εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών.

«Με πρωτοβουλία του υπουργείου και προς το σκοπό της αποσυμφόρησης και αύξησης της αποτελεσματικότητας των δικαστηρίων, έχει ξεκινήσει ένας γενικός συντονισμένος διάλογος, με στόχο ένα ενιαίο πολυνομοσχέδιο για τον εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης, το οποίο θα επιφέρει σημαντικές τομές στην πολιτική, την ποινική και τη διοικητική δίκη» δηλώνει στην «Κ.Ε.» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, Νικόλας Κανελλόπουλος. «Πρόκειται για μια εκτεταμένη δέσμη τροποποιήσεων που αναμένεται να φέρει "επανάσταση" σε ολόκληρο το φάσμα της καθημερινής δικαστηριακής πραγματικότητας» συμπληρώνει.

Το νέο «δικονομικό πολυνομοσχέδιο» για fast track δικαιοσύνη περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

1. Προσδιορισμό δικών σε σύντομες δικασίμους και σύντμηση των προθεσμιών έκδοσης των αποφάσεων.

2. Δραστική μείωση του προβλεπόμενου αριθμού ανακοπών κατά τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης.

3. Ενίσχυση των θεσμών εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών (σε αστικές κυρίως υποθέσεις). Εχει ήδη εκπονηθεί, σε εφαρμογή του ν. 3.898/2011 προεδρικό διάταγμα για τους όρους και τις προϋποθέσεις αδειοδότησης και λειτουργίας των φορέων κατάρτισης διαμεσολαβητών και προωθούνται ρυθμίσεις για τη δικαστική διαμεσολάβηση (conciliation). Αυτά γίνονται σε συνδυασμό με το ήδη υπάρχον σύστημα διαιτησίας.

4. Επέκταση του θεσμού της «πρότυπης δίκης» σε διοικητικές διαφορές ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αυτό θα γίνει με ομαδοποίηση ομοειδών υποθέσεων και εκδίκαση σε σύντομες δικασίμους.

5. Καθιέρωση μονομελών εφετείων κακουργημάτων.

6. Διεύρυνση του ωραρίου των δικαστηρίων.

7. e-justice. Η ψηφιακή δικαιοσύνη θα περιλαμβάνει ηλεκτρονικές υπηρεσίες και on line εξυπηρέτηση δικηγόρων, δικαστών και πολιτών. Ξεκινά πιλοτικό πρόγραμμα στο Πρωτοδικείο της Αθήνας με βάση την ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων, ενώ προωθείται η πλήρης μηχανοργάνωση με χρήση Διαδικτύου. Στις άμεσες προτεραιότητες είναι η δημιουργία ηλεκτρονικού πινακίου, συστήματος fast lane για κατάθεση αγωγών και παρακολούθηση υποθέσεων στην εισαγγελία πρωτοδικών της Αθήνας, ηλεκτρονική κατάθεση αιτήσεων για έκδοση πιστοποιητικών.

8. Ψηφιακή καταγραφή και απομαγνητοφώνηση των πρακτικών συνεδρίασης των δικαστηρίων (και των ποινικών). Μελετάται και η εφαρμογή συστήματος voice-to-text για την επιτάχυνση στην έκδοση των αποφάσεων, οι οποίες θα είναι εξ αρχής ψηφιοποιημένες και δεν θα χρειάζονται καθαρογραφή.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Αίτηση ακύρωσης κατά της επιβολής του «τέλους επιτηδεύματος» από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών

Αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατέθεσε σήμερα ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ζητώντας την ακύρωση του «τέλους επιτηδεύματος», το οποίο θεσπίζεται με τις διατάξεις του άρθρου 31 του Ν. 3986/2011 «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015» (Φ.Ε.Κ. Α’ 152/01-07-2011).

Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου, η σχετική «φορολογική επιβάρυνση ναι μεν καθορίζεται νομοθετικά ως «τέλος», όμως στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ανταποδοτικό τέλος αλλά για φόρο, καθώς η καταβολή του ούτε τελεί σε σχέση αντιστοιχίας έναντι ειδικώς παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας ούτε συνδέεται με την παροχή ειδικών ωφελειών στους υπόχρεους. Η αδειοδότηση και η πιστοποίηση του επιτηδευματία ή του ελεύθερου επαγγελματία πραγματοποιείται σε πρώιμο στάδιο, ήτοι αυτό της έναρξης της δραστηριότητάς του, από εξουσιοδοτημένους προς τούτο φορείς, καταβάλλοντας, αντιστοίχως, τέλη, δικαιώματα, εισφορές ή παράβολα. Ως εκ τούτου, ουδόλως δικαιολογείται η ετήσια καταβολή «τέλους επιτηδεύματος» ως όρος της άσκησης του επιτηδεύματος ή του επαγγέλματος, ενώ συνάγεται πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το «τέλος επιτηδεύματος», παρά την καταχρηστική του ονομασία, αποτελεί γνήσια φορολογική επιβάρυνση, η οποία πρέπει να κριθεί υπό τους όρους των διατάξεων των άρθρων 78 παρ. 1 και 4, 4 παρ. 1 και 5 του Συντάγματος.

Επιπροσθέτως αναφέρεται αναλυτικά μια σειρά συνταγματικών διατάξεων και αρχών με τις οποίες έρχεται σε πλήρη αντίθεση η επιβολή του τέλους επιτηδεύματος. Αναλυτικότερα: 

«Στη διάταξη του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι «κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος». Εν προκειμένω, ωστόσο, το «τέλος επιτηδεύματος» δεν αφορά σε αντικείμενο, το οποίο περιλαμβάνεται στα περιοριστικώς αναφερόμενα στη διάταξη του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντάγματος στοιχεία. Αντιθέτως, μοναδικό κριτήριο της επιβολής του αποτελεί μια ιδιότητα, αυτή του επιτηδευματία ή του ελευθέρου επαγγελματία, χωρίς να συνδέεται με το εισόδημα, την περιουσία, τις δαπάνες ή τις συναλλαγές των προσώπων τα οποία φέρουν την ανωτέρω ιδιότητα. Όμως, κατ’ αυτόν τον τρόπο, επέρχεται ανεπίτρεπτη συνταγματικώς ταύτιση υποκειμένου και αντικειμένου του φόρου, καθώς μόνη η διαπίστωση της ιδιότητας αυτής αρκεί, χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένο φορολογητέο αντικείμενο, για τον καταλογισμό του φορολογικού βάρους με πάγιο ύψος.

Επιπλέον, στη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζεται ότι «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Με τη διάταξη αυτή κατοχυρώνεται συνταγματικώς η αρχή της φορολογικής ισότητας, με την έννοια της καθολικότητας της φορολογικής υποχρέωσης και της φορολογίας με βάση τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Εν προκειμένω, ωστόσο, επιβάλλεται μια φορολογική επιβάρυνση στο σύνολο των επιτηδευματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, χωρίς περαιτέρω διακρίσεις, υπαγορευόμενες από τη διαφορετική φοροδοτική τους ικανότητα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ουσιώδεις παράγοντες προσδιορισμού της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας των επιτηδευματιών, όπως είναι το ετήσιο εισόδημά τους, υπολογιζόμενο κατά τρόπο πραγματικό ή αντικειμενικό, και, εν γένει, οι ιδιαίτερες συνθήκες ή περιστάσεις, υπό τις οποίες ασκεί τη δραστηριότητά του έκαστος εξ αυτών.

Περαιτέρω, στη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι «[κ]αθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη». Με την ως άνω διάταξη κατοχυρώνεται, ως ατομικό δικαίωμα, η προσωπική και οικονομική ελευθερία, ειδικότερη εκδήλωση της οποίας αποτελεί η ελευθερία άσκησης επιχειρηματικής ή επαγγελματικής δραστηριότητας, με δυνατότητα επιβολής περιορισμών οι οποίοι πρέπει να είναι πρόσφοροι και αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από το νομοθέτη σκοπού δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογοι σε σχέση με τον εν λόγω σκοπό. Όμως, εν προκειμένω, η επιβολή «τέλους επιτηδεύματος» συνιστά αυθαίρετη οικονομική επιβάρυνση, η οποία αφενός στερείται νόμιμου ερείσματος και αφετέρου δύναται να επηρεάσει αρνητικά τους οικονομικά ασθενέστερους ως προς την επιλογή της συνέχισης ή μη της άσκησης της δραστηριότητάς τους, αντιβαίνοντας και στην κοινοτικής προέλευσης επιταγή για απλούστευση της πρόσβασης στην παροχή των υπηρεσιών (βλ. σχετ. Οδηγία 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου).»

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Δικαιώθηκε απολυμένη που δεχόταν παρενοχλήσεις από ανώτερό της - Δικαιώθηκε από τον Άρειο Πάγο η υπάλληλος.

Δικαιώθηκε από τον Άρειο Πάγο υπάλληλος, η οποία απολύθηκε για λόγους εμπάθειας, επειδή απέκρουσε τις συνεχείς παρενοχλήσεις του διευθυντή προσωπικού οινοποιίας, που άγγιζαν τα όρια της σεξουαλικής παρενόχλησης. Η καταγγελία της σύμβασης εργασίας κρίθηκε άκυρη από τους αρεοπαγίτες, οι οποίοι ανέτρεψαν αντίθετη εφετειακή απόφαση.

Ειδικότερα, το Μάρτιο του 1976 η υπάλληλος προσελήφθη με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και εργάστηκε ως υπεύθυνη του τηλεφωνικού κέντρου της επιχείρησης.

Τον Αύγουστο του 2003 προσλαμβάνεται στην επιχείρηση νέος διευθυντής προσωπικού, ο οποίος από την πρώτη στιγμή εκδήλωσε απέναντι στην συγκεκριμένη υπάλληλο μία «ιδιότυπη και διαφορετική από τη συνηθισμένη σε χώρους εργασίας υπηρεσιακή συμπεριφορά».

Συγκεκριμένα, την προσέγγισε εξαρχής και την αντιμετώπιζε με υπερβολικά «φιλικό» τρόπο και με άκρως κολακευτικά, καθημερινά, σχόλια για την παρουσία της ως γυναίκα και κυρίως για την εξωτερική εμφάνισή της.

Σύμφωνα με την αρεοπαγίτικη απόφαση «σε καθημερινή βάση και πολλές φορές ημερησίως με διάφορα προσχήματα προσερχόταν στον χώρο εργασίας της, που ήταν σε απόσταση 15 μέτρων από το γραφείο του και με τη συμπεριφορά του και τη φυσική παρουσία του προσπαθούσε να έχει συνεχή επικοινωνία μαζί της, τονίζοντας την παρουσία του αλλά και τη θέση του στην ιεραρχία της εταιρείας, χωρίς να υφίστανται αντικειμενικοί υπηρεσιακοί λόγοι».

Η διαρκής παρουσία και οι συνεχείς κολακευτικοί χαρακτηρισμοί του προϊσταμένου έφεραν πολλές φορές την υπάλληλο «σε δύσκολη θέση και αμηχανία, λόγω της καθημερινής τους συχνότητας, ξέφευγαν από τα όρια της ευγένειας ή της συναδελφικότητας και χωρίς να αγγίζουν τα όρια της προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της δημιουργούσαν έντονο πρόβλημα επικοινωνίας και ανασφάλειας, αφού η συμπεριφορά του αφενός δεν αφορούσε την εργασία της και αφετέρου την έκαμε να ενεργεί ως αμυνόμενη σε διαρκή πίεση και πάντως της αποσπούσε αναίτια και χωρίς να το επιθυμεί το ενδιαφέρον από την εργασία της, ενώ παράλληλα αποτέλεσε αφορμή για δημιουργία ψιθύρων και σχολίων από συναδέλφους της που είχαν αντιληφθεί τον διευθυντή προσωπικού να της απευθύνει φιλοφρονήσεις».

Στα μέσα Οκτωβρίου 2003 η υπάλληλος γνωστοποίησε με «ευπρεπή αλλά κατηγορηματικό τρόπο στον διευθυντή προσωπικού ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η οικογένεια και η εργασία της και τίποτε άλλο».

Από τότε ο διευθυντής άλλαξε συμπεριφορά απέναντί της και άρχισε να δημιουργεί αδικαιολόγητα διάφορα προβλήματα πάνω στη δουλειά της και «να την αντιμετωπίζει με τρόπο εχθρικό και προσβλητικό».

Ήταν προφανές, υπογραμμίζεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου, ότι «η αιτία της αλλαγής αυτής στη συμπεριφορά του οφειλόταν σε εμπάθεια απέναντί της λόγω της απόρριψης και απόκρουσης του ενδιαφέροντός του».

Έτσι, τον Ιανουάριο του 2004, λόγω 15λεπτης καθυστέρησης, εξαιτίας οικογενειακού της προβλήματος, κάλεσε την υπάλληλο σε απολογία και «την υποχρέωσε να υπογράψει έγγραφη δήλωση, σαν να επρόκειτο για σοβαρότατο πειθαρχικό παράπτωμα».

Το Μάιο του ίδιου έτους η υπάλληλος αναγκάστηκε να απευθυνθεί στον πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας και να αναφέρει τα διαδραματισθέντα γεγονότα, ενώ παράλληλα ζήτησε και την προστασία της.

Ο τελευταίος την καθησύχασε και τη διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την εργασία της και ότι θα προβεί σε συστάσεις στον διευθυντή προσωπικού.

Η αναφορά αυτή της υπαλλήλου στον πρόεδρο του ΔΣ και οι συστάσεις που αυτός του απηύθυνε εξόργισαν τον διευθυντή προσωπικού, ο οποίος ναι μεν έπαψε να την ενοχλεί, αλλά «ανέμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδηλώσει την εμπάθειά του προς το πρόσωπό της» και αυτό συνέβη αμέσως μόλις η πλειοψηφία των μετοχών περιήλθε σε αγγλική εταιρεία και ως γενικός διευθυντής τοποθετήθηκε άλλο πρόσωπο, οπότε ο διευθυντής προσωπικού εισηγήθηκε την απόλυσή της, που πραγματοποιήθηκε στις 25.10.2004.

Οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι η απόλυσή της έγινε εξαιτίας της εμπάθειας του διευθυντή προσωπικού, «καθόσον δεν του ήταν αρεστή εξαιτίας της προσπάθειας που κατέβαλε για να διαφυλάξει την ηθική της υπόσταση».

Οι δικαστές σημειώνουν ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας από τον εργοδότη είναι άκυρη, ως καταχρηστική, όταν «υπαγορεύεται από ταπεινά ελατήρια», όπως είναι εμπάθεια, μίσος, έχθρα ή εκδίκηση λόγω «προηγηθείσας νόμιμης, αλλά μη αρεστής στον εργοδότη συμπεριφοράς του εργαζομένου».

Κατόπιν αυτών, ο Άρειος Πάγος με την υπ' αριθμ. 84/2011 απόφασή του αναίρεσε εφετειακή απόφαση που είχε κρίνει ότι πρέπει να απορριφθεί η αγωγή της εργαζομένης, που ζητούσε να κριθεί παράνομη η καταγγελία της σύμβασης εργασίας, καθώς δεν ισχυρίστηκε, μεταξύ των άλλων, ότι δέχθηκε σεξουαλική παρενόχληση από τον διευθυντή προσωπικού.

Οι δικαστές παρέπεμψαν την υπόθεση για νέα δεύτερη κρίση στο Εφετείο Αθηνών.

Πηγή : www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Δικαστικό φρένο στην ανεξέλεγκτη εκ περιτροπής εργασία

"Φρένο" στην κατάχρηση του νόμου για την εκ περιτροπής εργασία βάζει με απόφαση του το Μονομελές Πρωτοδικείο, που δικαιώνει εργαζόμενη και υποχρεώνει τους εργοδότες της να την απασχολούν με καθεστώς πλήρους απασχόλησης.

Με την απόφασή της, η πρόεδρος του δικαστηρίου (Τμήμα Ασφαλιστικών Μέτρων) Μαρία Αρχοντάκη δέχεται την αίτηση εργαζόμενης, η οποία κλήθηκε, με επιστολή που της έστειλαν οι εργοδότες της, να εργαστεί εκ περιτροπής. Στην επιστολή, μάλιστα, η αιτούσα καλείτο να συναινέσει αυθημερόν στο νέο καθεστώς που αποφάσισε η εργοδοσία της εταιρίας οικοδομικών εργασιών.

Το Πρωτοδικείο, αριθμός απόφασης 8606/2011, διατάσσει την ακύρωση της απόφασης της επιχείρησης να επιβάλλει την εκ περιτροπής εργασία, τονίζοντας πως οι προϋποθέσεις του νόμου για την εφαρμογή της είναι πολύ συγκεκριμένες. Έτσι επιβάλει στην εν λόγω επιχείρηση να απασχολεί την αιτούσα εργαζόμενη 30 ημέρες τον μήνα.

Η δικαστική λειτουργός αναφέρει στο σκεπτικό της απόφασης της ότι, η εταιρεία δεν τήρησε τις προϋποθέσεις του νόμου 3846/2010, που προβλέπει την εκ περιτροπής εργασία και ειδικότερα στις πρόνοιες που θεσπίζονται και, για ευνόητους λόγους, επιβάλλουν προηγούμενη ενημέρωση του συνόλου των εργαζομένων και την υποχρέωση διαβούλευσης με το σύνολο του απασχολούμενου προσωπικού πριν από την επιβολή του συγκεκριμένου καθεστώτος.

Όπως ανέφερε στην αίτησή της η εργαζόμενη, στη συγκεκριμένη περίπτωση η εταιρεία τής απέστειλε επιστολή στην οποία αορίστως επικαλούνταν δυσκολίες λόγω της οικονομικής συγκυρίας και της ζητούσε να συναινέσει -αυθημερόν - στην επιβαλλόμενη εκ περιτροπής εργασία.

Το δικαστήριο, ερμηνεύοντας τον σχετικό νόμο, κρίνει πως, στους εργοδότες για πολύ ισχυρούς λόγους, δίνεται κατ' εξαίρεση το δικαίωμα να υιοθετούν το επίμαχο καθεστώς εργασίας, επεμβαίνοντας στο περιεχόμενο των συμβάσεων και αλλάζοντας το κατά τρόπο επαχθή για τον εργαζόμενο. Τονίζει, ωστόσο, πως οι προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος είναι εξαιρετικά αυστηρές και όχι απλή επίκληση οικονομικών δυσκολιών. Επισημαίνει, μάλιστα, ότι βάσει του νόμου, η εκ περιτροπής εργασία εφαρμόζεται όταν απειλείται η βιωσιμότητα της επιχείρησης και τίθεται σοβαρό θέμα απώλειας θέσεων, και επομένως απολύσεων εργαζομένων. "Θα πρέπει -επισημαίνεται στην απόφαση- ο περιορισμός της οικονομικής δραστηριότητας της επιχείρησης να είναι σοβαρός και με μόνιμα χαρακτηριστικά, και όχι να γίνεται απλώς από τον εργοδότη η επίκληση της ταμειακής δυσχέρειας ή της άσχημης οικονομικής συγκυρίας".

Επιπλέον, το δικαστήριο έλαβε σοβαρά υπόψη του το γεγονός πως για την αιτούσα ο μισθός της αποτελεί το μοναδικό της βιοποριστικό μέσο και η ενδεχόμενη μείωση των αποδοχών της θα την θέσει προ σοβαρών προβλημάτων επιβίωσης.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Επέκταση του καθεστώτος της εργασιακής εφεδρείας

Επέκταση του καθεστώτος της εργασιακής εφεδρείας σε όλους τους φορείς του ευρύτερου δημοσίου τομέα και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), που θα μπουν σε διαδικασία εξυγίανσης, συγχώνευσης ή κατάργησης, αποφασίστηκε στη συνεδρίαση του χθεσινού Υπουργικού Συμβουλίου.
Περίπου 200.000 εργαζόμενοι στους φορείς αυτούς, εκτιμούν κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών, θα υποβληθούν το επόμενο διάστημα σε διαδικασία αξιολόγησης προκειμένου να κριθεί κατά πόσο θα παραμείνουν στο προσωπικό των νέων φορέων που θα συσταθούν ή θα χαρακτηριστούν πλεονάζον προσωπικό και θα υπαχθούν στην εργασιακή εφεδρεία, η οποία σηματοδοτεί για την πλειονότητά τους έμμεση απόλυση.

«Στον ιδιωτικό τομέα, εάν μία επιχείρηση έχει πλεονάζον προσωπικό, σεβόμενη την εργατική νομοθεσία, οδηγεί το προσωπικό αυτό σε απόλυση και επεμβαίνει ο ΟΑΕΔ. Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έχουμε τον θεσμό της εργασιακής εφεδρείας» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιζέλος, ενώ πληροφορίες ανέφεραν πως ο στόχος που έχει τεθεί και από την τρόικα είναι το 7% των εργαζομένων να μπει στην εφεδρεία.

Το πρώτο πακέτο συγχωνεύσεων ή καταργήσεων αφορά 40 φορείς, όπως αυτοί περιγράφηκαν σε νομοθετική ρύθμιση του περασμένου Αυγούστου. Βάσει των χθεσινών αποφάσεων, η πρώτη ανατροπή αφορά τους 11 μεγάλους φορείς - μεταξύ των οποίων ΕΡΤ, ΚΕΔ, ΟΔΔΥ, Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας, ΙΓΜΕ, ΕΟΜΜΕΧ, ΟΣΚ, ΔΕΠΑΝΟΜ, Θέμις Κατασκευαστική - για τους οποίους είχε δοθεί προθεσμία 9 μηνών για την αναδιάρθρωσή τους και τον καθορισμό του προσωπικού που θα τεθεί σε εφεδρεία.

«Αποφασίσαμε αυτό να γίνει τώρα αμέσως, τις προσεχείς εβδομάδες, ταυτόχρονα για όλους τους φορείς από όλα τα υπουργεία» σημείωσε ο υπουργός Οικονομικών, επισημαίνοντας πως προωθούνται οι απαιτούμενες κοινές υπουργικές αποφάσεις που εκδίδονται από τον ίδιο και τον αρμόδιο υπουργό που εποπτεύει τον κάθε φορέα.

Η δεύτερη ανατροπή αφορά τους υπόλοιπους 29 φορείς, για τους οποίους οι αρχικές ρυθμίσεις προέβλεπαν πως το προσωπικό θα μεταφερόταν αυτοδίκαια στους νέους φορείς ή στις κεντρικές υπηρεσίες των εποπτευόμενων υπουργείων. Ωστόσο, μετά την επέκταση του καθεστώτος εργασιακής εφεδρείας θα εφαρμοστεί και σε αυτούς τους φορείς αξιολόγηση του προσωπικού.

Κατά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου αποφασίστηκε πάντως να μη γίνει η αξιολόγηση από τις διοικήσεις των φορέων, όπως επίσης αρχικώς είχε προβλεφθεί. «Με τη θεσμική εγγύηση του ΑΣΕΠ, το οποίο είναι αρμόδιο να προσλάβει εξειδικευμένες εταιρείες αξιολόγησης του προσωπικού, ώστε όχι μόνες τους οι διοικήσεις, αλλά με θεσμικές εγγυήσεις διαφάνειας και τελικά υπό τον έλεγχο του ΑΣΕΠ, να έχουμε τον κατάλογο του πλεονάζοντος προσωπικού» υπογράμμισε ο κ. Βενιζέλος.

Με βάση δηλαδή τους νέους οργανισμούς των φορέων θα αποτυπωθούν οι θέσεις εργασίας που απαιτούνται για τη λειτουργία και στη συνέχεια θα γίνει αξιολόγηση του συνόλου του προσωπικού ώστε να διαπιστωθεί ποιοι εργαζόμενοι έχουν τα περισσότερα προσόντα για την παραμονή στους φορείς.

Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, που θα αποτελέσουν το πλεονάζον προσωπικό, θα περάσουν από δεύτερη αξιολόγηση βάσει των κριτηρίων που θα προβλέπει Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο έχει επεξεργαστεί το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, και στη συνέχεια θα καταταγούν από το ΑΣΕΠ σε πίνακες εργασιακής εφεδρείας.

ΜΕ ΤΟ 60%. Οπως έχει αποφασιστεί, όσοι ενταχθούν στους πίνακες θα λαμβάνουν για ένα έτος το 60% των βασικών αποδοχών τους και μετά δεν θα εισπράττουν καμία αμοιβή από το κράτος. Σύμφωνα και με τον κ. Βενιζέλο θα υπάρχουν δυνατότητες επανεκπαίδευσης και επανακατάρτισής τους, θα μπορούν να μεταφερθούν σε άλλον φορέα του ευρύτερου δημοσίου τομέα «γιατί - όπως είπε - εκεί είναι χρήσιμοι», ενώ θα αξιοποιούνται και μέσα από την πρόσληψή τους ως προσωπικό ορισμένου χρόνου ή μερικής απασχόλησης.

Κλειστά επαγγέλματα : Ανοίγουν (ξανά) χωρίς αστερίσκους

Ανοίγουν και τα τελευταία «παραθυράκια» που κρατούσαν εν μέρει κλειστά τα επαγγέλματα στους τομείς της Υγείας, της Δικαιοσύνης και των μεταφορών. Οπως αποφασίσθηκε στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, ακόμη και οι εξαιρέσεις που περιελήφθησαν πρόσφατα στον νόμο και στα προεδρικά διατάγματα για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα καταργηθούν.

Η απόφαση αυτή αναμένεται να προκαλέσει νέο γύρο αντιπαράθεσης με επαγγελματικές ομάδες, όπως οι φορτηγατζήδες, για τους οποίους έχει θεσπισθεί από πέρυσι το καλοκαίρι «περίοδος προσαρμογής» προς την πλήρη απελευθέρωση των αδειών, ή οι φαρμακοποιοί, αφού ο νόμος προβλέπει πληθυσμιακά κριτήρια για την έκδοση αδειών.

«Τα κενά θα κλείσουν. Οι προθεσμίες που είχαν προβλεφθεί λήγουν άμεσα» ήταν η κατηγορηματική δήλωση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ηδη, πάντως, οι φορτηγατζήδες απειλούν με νέο «πόλεμο». «Δεν είμαστε φέουδο κανενός. Δεν μπορούν να παίζουν στην πλάτη μας. Δεν θα επιτρέψουμε να χάσουμε και τις οικογένειές μας. Αλλοι θα είναι υπεύθυνοι για ό,τι συμβεί από εδώ και πέρα», ήταν η αντίδραση του προέδρου του Συνδέσμου Μεταφορικών Εταιρειών, Ανδρέα Τζωρτζάτου. Η μεταβατική περίοδος για την πλήρη απελευθέρωση των αδειών στις μεταφορές λήγει στα τέλη του 2013.

Στάση αναμονής, πάντως, τηρούσαν χθες εκπρόσωποι των υπολοίπων «θιγομένων» επαγγελματικών τάξεων. Από την πλευρά των φαρμακευτικών συλλόγων υποστηριζόταν ότι το άνοιγμα του κλάδου έχει ήδη υλοποιηθεί και έχει κριθεί από το ΣτΕ η συνταγματική νομιμότητα των πληθυσμιακών κριτηρίων που ισχύουν για την έκδοση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας νέου φαρμακείου. Οπως έλεγαν χαρακτηριστικά, ήδη έχουν εκδοθεί 800 νέες άδειες και υποστήριζαν ότι η μόνη εκκρεμότητα που υπάρχει είναι η υπουργική απόφαση που θα προβλέπει και την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων: δηλαδή, να παραμένουν ανοιχτά τα φαρμακεία τα απογεύματα της Δευτέρας, της Τετάρτης και του Σαββάτου.

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΙ. Αντίστοιχα, οι συμβολαιογράφοι εκτιμούν ότι με τις χθεσινές δηλώσεις Βενιζέλου ενδεχομένως η αύξηση των θέσεων στον κλάδο τους, που είχε συμφωνηθεί να γίνει σε δύο δόσεις, να γίνει τελικά μία κι έξω. Αν κάτι τέτοιο συμβεί θα μπουν άμεσα στο επάγγελμα συνολικά 400 νέοι συμβολαιογράφοι. Στους δικηγόρους έχουν καταργηθεί ήδη οι γεωγραφικοί περιορισμοί για την άσκηση του επαγγέλματος. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η άρση και των τελευταίων περιορισμών ενδεχομένως να αφορά την απαγόρευση σε δικηγορική εταιρεία π.χ. της Αθήνας να συστήσει και να λειτουργήσει παράρτημά της και σε άλλη πόλη.